W obiektywie – Uluru – celebryta outbacku

Uluru (Ayers Rock) to bez wątpienia  australijski symbol i zarazem jedna z największych atrakcji tego kraju, odwiedzających turystów jest więcej niż rodowitych mieszkańców outbacku. Czekaliśmy długo, żeby zobaczyć słynną skałę na własne oczy. Miejsce znaliśmy jedynie z fotografii i najczęściej była to czerwona bryła odcinająca się na niebieskim niebie. Co nas zaskoczyło i zachwyciło, a co rozczarowało?

Zachwyciła nas sama skała, którą dokładnie pooglądaliśmy podczas dziesięcio kilometrowego spaceru wokół podstawy Uluru. Z daleka wygląda jak niemalże jednolita bryła, natomiast z bliska można podziwiać jej zakamarki, fale, poszarpane nierówności , wgięcia, przebarwienia, jaskinie, malowidła Aborygeńskie oraz rzeźbienia.

różnorodna powierzhnia Uluru, ciekawa faktura i odcień skały

Co zakręt pojawiały się nowe nieregulnarości, co sprawiało, że trekking choć po płaściutkiej powierzchni był urozmaicony. Dodatkowo szlak prowadził po terenie porośniętym wegetacją, która była ku naszemu zaskoczeniu  zielona: trawy, drzewa, krzaczki i suche kule przemieszczając się na wietrze.  Miejsce magiczne i wyjątkowe, z zadartymi głowami kontemplowaliśmy w spokoju.

Dla zainteresowanych historią Uluru codziennie można udać się na darmowe wyjście z przewodnikiem,  pracownikiem parku, który zatrzymując się w kilku miejscach naświetla fakty związane ze znaczeniem i symboliką monolitu –  jednym z najważniejszych mejsc dla Aborygenów.

Jedną z największych kontrowersji związanych z odwiedzaniem tego miejsca kultu jest kwestia wchodzenia na Uluru. W miejscu wyjścia na szlak prowadzący na szczyt monolitu znajduje się ogromna tablica informacyjna prezentująca treści w kilku językach  z prośbą o zaniechanie wspinaczki.

szlak prowadzący na szczyt Uluru

Trasa może wydawać sie prosta jednak w przypadku wysokich temperatur oraz silnego wiatru szlak staje sie dość wymagjacy. W takich przypadkach władze parku zakazują wspinaczki.

Tablica na której Aborygeni zamieścili swój apel o zaniechanie wspinaczki na Uluru.

Dla nas było oczywiste że uszanujemy prośbę i nie musimy koniecznie zobaczyć widoku z góry, natomiast gro ludzi kompletnie ignoruje ten fakt i postanawia wejść i ‘zaliczyć’ górę. Suma sumarum każdy robi jak chce, jest jednak smutne, że ludzie nie szanują czyjejś świętości.

Cały teren parku Uluru – Kata Tjuta zosatał oddany w ręce prawowitych właścicieli niespełna trzydzieści lat temu. W okolicach Uluru zostało zbudowane duże centrum informacyjne, udekorowane aborygeńka sztuką. W środku można zobaczyć między innymi  krótkie filmiki prezentujące obyczaje Aborygenów, wystawkę fauny i flory oraz zakupić pamiątki. Dla nas wrażenie całości było dość żenujące, byliśmy mocno rozczarowani prezentacjami i całym ośrodkiem. Nie wiem czemu naiwnie oczekiwaliśmy , że będą tam  Aborygeni, którzy będą opowiadać o swojej kulturze i dziedzictwie, że jakoś ten ośrodek będzie bardziej informacyjny i ciekawy.  Jedynym plusem były grille, na których można było upichcić lunch z widokiem na Uluru i odrobina cienia. Jakoś za mało było Aborygeńskiej obecności w tak ważnym dla nich miejscu.

Ptaszek w kąpieli, kilka kropel wody dla ochłody

Uluru oraz cała okolica zrobiły na nas duże wrażenie. Skała pięknie prezentuje się o różnych porach dnia zarazem z dystansu jak również z bliska podczas trekkingu. Monolit wygląda imponująco w każdych warunkach oświetleniowych oraz pogodowych. Podczas deszczu ze scian Uluru spływaja wodospady jednak dla wiekszości to powalający kontrast czerwonej skały na niebieskim niebie jest tym upragnonym i pożądanym widokiem.

Pomimo kompletnej komercializacji tej atrakcji turystycznej, można doświadczyć trochę magii, szczególnie gdy zgłębi się temat genezy i znaczenia skały. Niezapomniana jest rownież ilość gwiazd na nocnym niebie, oraz wschody i zachody słońca. Doskonałe miejsce na podziwianie artystycznych fanaberii na nieboskłonie.

Zdecydowanie warto sie pofatygować i przejchać setki kilometrów do centrum Australii, żeby spedzić kilka dni w okolicach Uluru. Dla nas osobiście ze względu na scenerię oraz wyjątkowość było to jedno z najciekawszych miejsc na tym kontynencie.

Nasz dom na kółkach –  Rosa  – na postoju z widokiem na Uluru.

Moda na outbacku. Stajliszowe siatki na muchy 🙂

Pozdrawiamy!